169.வேத வெற்பிலே

“

               தான தத்த தான தத்த தான தத்த      தனதான

வேத வெற்பி லேபு னத்தில் மேவி நிற்கு        மபிராம

   வேடு வச்சி பாத பத்ம மீது செச்சை        முடிதோய

ஆத ரித்து வேளை புக்க ஆறி ரட்டி             புயநேய

   ஆத ரத்தொ டாத ரிக்க ஆன புத்தி       புகல்வாயே

காது முக்ர வீஅர பத்ர காளி வெட்க          மகுடாமா

   காச முட்ட வீசி விட்ட காலர் பத்தி   யிமையோரை

ஓது வித்த நாதர் கற்க வோது வித்தா         முநிநாண

   ஓரெ ழுத்தி லாறெ ழுத்தை யோது வித்த  பெருமாளே

-169திருக்கழுக்குன்றம்

(கதலிவனம், வேதகிரி, பக்ஷிதீர்த்தம்)

பதம் பிரித்து உரை

வேத வெற்பிலே புனத்தில் மேவி நிற்கும் அபிராம

வேடுவச்சி பாத பத்மம் மீது செச்சை முடிதோய

வேத வெற்பிலே = வேத கிரி என்னும் திருக்கழுக் குன்றத்திலும் புனத்தில் = (வள்ளி மலைத்) தினைப் புனத்திலும் மேவி நிற்கும் = விரும்பி வீற்றிருக்கும் அபிராம = அழகனே வேடுவச்சி = வேடப் பெண்ணாகிய (வள்ளியின்). பாதம் பத்மம் மீது = பாத தாமரையின் மேல் செச்சை = வெட்சி மாலை அணிந்த முடி தோய = உனது திருமுடி தொடும்படி.

ஆதரித்து வேளை புக்க ஆறு இரட்டி புய நேய

ஆதரத்தோடு ஆதரிக்க ஆன புத்தி புகல்வாயே

ஆதரித்து = அன்பு வைத்து. வேளை புக்க = (ஆட் கொள்ளத்) தக்க சமயம் இது என்று அறிந்து (அவள் இருந்த தினைப் புனத்தில்)  புகுந்த ஆறு இரட்டி = பன்னிரண்ட புய நேய = புயங்களை உடைய நண்பனே ஆதரத்தோடு = அன்புடன ஆதரிக்க = உன்னை வழிபாடு செய்ய ஆன = உரிய புத்தி புகல்வாயே = உபதேச மொழியைச் சொல்லி அருளுக.

காதும் உக்ர வீர பத்ர காளி வெட்க மகுடம்

ஆகாசம் முட்ட வீசி விட்ட காலர் பத்தி இமையோரை

காதும் = பகைத்து வந்த உக்ர = கோபம் கொண்ட பத்ர காளி வெட்க = வீரமுள்ள பத்ர காளி நாணும்படி மகுடம் = கிரீடம் ஆகாசம் = ஆகாயத்தை முட்ட = முட்டும்படி வீசி = (உயரமாக) வீசி விட்ட = ஆடிய காலர் = பாதத்தர் பத்தி = பக்தி உள்ள இமையோரை = தேவர்களுக்கு (வேதத்தை).

ஓதுவித்த நாதர் கற்க ஓதுவித்த முநி நாண

ஓர் எழுத்தில் ஆறு எழுத்தை ஓதுவித்த பெருமாளே.

ஒதுவித்த = கற்பித்த நாதர் = தலைவராகிய சிவபெருமான் கற்க = உன்னிடம் பாடம் கேட்கவும் ஓதுவித்த = (சிவபெருமானால்) ஓதுவிக்கப்பட்ட முநி = பிரமன் நாண = வெட்கம் அடையவும் ஓர் எழுத்தில் = ஓரெழுத்தாகிய ஓம் என்னும் பிரணவத்தில் ஆறு எழுத்தை = (ஓம் நமசிவாய என்னும்) ஆறு எழுத்தும் (அடங்கி உள்ளது என்பதை விளக்கிக் காட்டி ஓதுவித்த = (அந்தச் சிவனுக்கு) உபதேசம் செய்த பெருமாளே = பெருமாளே.

சுருக்க உரை

திருக்கழுக்குன்றத்திலும், வள்ளி மலைத் தினைப் புனத்திலும், விரும்பி வீற்றிருக்கும் அழகனே. வேடப் பெண் வள்ளியின் பாத தாமரைகளின் மீது உனது வெட்சி அணிந்த முடிகள் தொடும்படி, அன்பு வைத்து, அந்தத் தினைப் புனத்துக்குள் சமயம் பார்த்துச் சென்ற பன்னிரு கரங்கள் கொண்ட நண்பனே. அன்புடன் நான் உன்னை வழிபாடு செய்வதற்கு உரிய உபதேச மொழியைச் சொல்லி அருள்க.

பத்ர காளி நாணும்படி தமது மகுடத்தை ஆகாய அளவுக்கு வீசி விட்ட பாதங்களை உடைய சிவபெருமான் வேதத்தைத் தேவர்க்ளுக்குக் கற்பித்தவர். அத்தகையவர் உன்னிடம் பாடம் கேட்கவும், சிவபெருமானால் ஓதுவிக்கபட்ட பிரமன் வெட்கமடையவும், ஓரெழுத்தாகிய ஓம் என்னும் பிரணவத்தில், ஆறு எழுத்தாகிய ஓம் நமச்சிவாய என்னும் ஆறெழுத்தும் அடங்கியிள்ளது உளது என்று அந்தச் சிவனுக்கு உபதேசம் செய்த பெருமாளே.

விளக்கக் குறிப்புகள்

1. காதும் உகர பத்ர காளி வெட்க....

மகிடாசுரனைக் காளி அழித்தவுடன் பெருஞ் செருக்குண்டு உலகை அழிக்கத் தொடங்கினாள். அவள் செருக்கை அடக்கச் சிவன் அவளை வெல்லும் பொருட்டுத் திருவாலங் காட்டில் நடனம் செய்ய, அவளும் உடன் ஆட, சினபெருமான் தன் காதில் சுழன்ற குண்டலம் தானே சேர்ந்திடுமாறு காலைக் காதளவும் தூக்கி நடனம் புரிய, பெண் பாலான அவள் அங்ஙனம் காலைத் தூக்க நாணுற்றுத் தோற்று செருக்கு அடங்கி நின்றாள்.

கொடிய வெஞ்சினக் காளியிக் குவலா முழுதும்...

அடைய அஞ்சலும் அவள் செருக் கழிவுற அழியாக்

கடவுள் ஆடலால் வென்றதோர் வடவனம் கண்டான்.........................கந்த புராணம்

2. பத்தி இமையோரை ஓதுவித்த....

தேவர்களுக்கு வேதத்தைச் சிவபெருமான் திருவோத்தூரில் உபதேசித்தார்.

3. ஓதுவித்த முநி....

வேதத்தைச் சிவபெருமான் பிரமனுக்கு ஓதுவித்தார்.

(மாலினொடு அருமாமறை வல்ல முநிவனும்

கோலினர் குறுக சிவன் சேவடி கோலியும்)...சம்பந்தர் தேவாரம்.

4. நாதர் கற்க முருகவேள் ஓதுவித்தார்...

மைந்த எமக்கருள் ஒன்றொரு பதத்தின் உண்மை உரைத்தனன்)...கந்த புராணம்

5. ஓரெழுத்தில் ஆறெழுத்தை ஓதுவித்த பெருமாளே...

ஓரெழுத்து = ஓம் என்னும் பிரணவப் பொருள்.

ஓமெனும் ஓங்காரத் துள்ளே யொருமொழி...................................திருமந்திரம்

மறை எவற்றிற்கும் ஆதியின் நவில்வான் நின்றதோர் தனி மொழி...கந்த புராணம்

ஓம் என்பது அ, உ, ம என்னும் மூன்றெழுத்தாய், அம்மூன்றும் கூடி ஓம் என்று எழுதும் போது, விந்துவாயும், ஓம் என்று உச்சரிக்கும் போது நாதமாக விரியும். அ, உ, ம

என்னும் மூன்று எழுத்தும், விந்து நாதங்களாகிய வரிவடிவும், ஒலி வடிவும் கூடி, ஐந்தெழுத்தாயிற்று. ஆகவே பிரணவமே (ஓம் என்பதே) பஞ்சாக்ரமாம் இந்த ஓரெழுத்தோடு நமசிவாய என்னும் பஞ்சாக்கரம் கூட ஆறெழுத்து விரியும்.

பஞ்சாக்கர (சிவாயநம) விளக்கம்...

சி = சிவம். வ = அருட் சத்தி. ய = ஆன்மா. ந = திரோதானம் (மறைக்கை). ம = ஆணவ மலம்.

” tag:

               தான தத்த தான தத்த தான தத்த      தனதான

வேத வெற்பி லேபு னத்தில் மேவி நிற்கு        மபிராம

   வேடு வச்சி பாத பத்ம மீது செச்சை        முடிதோய

ஆத ரித்து வேளை புக்க ஆறி ரட்டி             புயநேய

   ஆத ரத்தொ டாத ரிக்க ஆன புத்தி       புகல்வாயே

காது முக்ர வீஅர பத்ர காளி வெட்க          மகுடாமா

   காச முட்ட வீசி விட்ட காலர் பத்தி   யிமையோரை

ஓது வித்த நாதர் கற்க வோது வித்தா         முநிநாண

   ஓரெ ழுத்தி லாறெ ழுத்தை யோது வித்த  பெருமாளே

-169திருக்கழுக்குன்றம்

(கதலிவனம், வேதகிரி, பக்ஷிதீர்த்தம்)

பதம் பிரித்து உரை

வேத வெற்பிலே புனத்தில் மேவி நிற்கும் அபிராம

வேடுவச்சி பாத பத்மம் மீது செச்சை முடிதோய

வேத வெற்பிலே = வேத கிரி என்னும் திருக்கழுக் குன்றத்திலும் புனத்தில் = (வள்ளி மலைத்) தினைப் புனத்திலும் மேவி நிற்கும் = விரும்பி வீற்றிருக்கும் அபிராம = அழகனே வேடுவச்சி = வேடப் பெண்ணாகிய (வள்ளியின்). பாதம் பத்மம் மீது = பாத தாமரையின் மேல் செச்சை = வெட்சி மாலை அணிந்த முடி தோய = உனது திருமுடி தொடும்படி.

ஆதரித்து வேளை புக்க ஆறு இரட்டி புய நேய

ஆதரத்தோடு ஆதரிக்க ஆன புத்தி புகல்வாயே

ஆதரித்து = அன்பு வைத்து. வேளை புக்க = (ஆட் கொள்ளத்) தக்க சமயம் இது என்று அறிந்து (அவள் இருந்த தினைப் புனத்தில்)  புகுந்த ஆறு இரட்டி = பன்னிரண்ட புய நேய = புயங்களை உடைய நண்பனே ஆதரத்தோடு = அன்புடன ஆதரிக்க = உன்னை வழிபாடு செய்ய ஆன = உரிய புத்தி புகல்வாயே = உபதேச மொழியைச் சொல்லி அருளுக.

காதும் உக்ர வீர பத்ர காளி வெட்க மகுடம்

ஆகாசம் முட்ட வீசி விட்ட காலர் பத்தி இமையோரை

காதும் = பகைத்து வந்த உக்ர = கோபம் கொண்ட பத்ர காளி வெட்க = வீரமுள்ள பத்ர காளி நாணும்படி மகுடம் = கிரீடம் ஆகாசம் = ஆகாயத்தை முட்ட = முட்டும்படி வீசி = (உயரமாக) வீசி விட்ட = ஆடிய காலர் = பாதத்தர் பத்தி = பக்தி உள்ள இமையோரை = தேவர்களுக்கு (வேதத்தை).

ஓதுவித்த நாதர் கற்க ஓதுவித்த முநி நாண

ஓர் எழுத்தில் ஆறு எழுத்தை ஓதுவித்த பெருமாளே.

ஒதுவித்த = கற்பித்த நாதர் = தலைவராகிய சிவபெருமான் கற்க = உன்னிடம் பாடம் கேட்கவும் ஓதுவித்த = (சிவபெருமானால்) ஓதுவிக்கப்பட்ட முநி = பிரமன் நாண = வெட்கம் அடையவும் ஓர் எழுத்தில் = ஓரெழுத்தாகிய ஓம் என்னும் பிரணவத்தில் ஆறு எழுத்தை = (ஓம் நமசிவாய என்னும்) ஆறு எழுத்தும் (அடங்கி உள்ளது என்பதை விளக்கிக் காட்டி ஓதுவித்த = (அந்தச் சிவனுக்கு) உபதேசம் செய்த பெருமாளே = பெருமாளே.

சுருக்க உரை

திருக்கழுக்குன்றத்திலும், வள்ளி மலைத் தினைப் புனத்திலும், விரும்பி வீற்றிருக்கும் அழகனே. வேடப் பெண் வள்ளியின் பாத தாமரைகளின் மீது உனது வெட்சி அணிந்த முடிகள் தொடும்படி, அன்பு வைத்து, அந்தத் தினைப் புனத்துக்குள் சமயம் பார்த்துச் சென்ற பன்னிரு கரங்கள் கொண்ட நண்பனே. அன்புடன் நான் உன்னை வழிபாடு செய்வதற்கு உரிய உபதேச மொழியைச் சொல்லி அருள்க.

பத்ர காளி நாணும்படி தமது மகுடத்தை ஆகாய அளவுக்கு வீசி விட்ட பாதங்களை உடைய சிவபெருமான் வேதத்தைத் தேவர்க்ளுக்குக் கற்பித்தவர். அத்தகையவர் உன்னிடம் பாடம் கேட்கவும், சிவபெருமானால் ஓதுவிக்கபட்ட பிரமன் வெட்கமடையவும், ஓரெழுத்தாகிய ஓம் என்னும் பிரணவத்தில், ஆறு எழுத்தாகிய ஓம் நமச்சிவாய என்னும் ஆறெழுத்தும் அடங்கியிள்ளது உளது என்று அந்தச் சிவனுக்கு உபதேசம் செய்த பெருமாளே.

விளக்கக் குறிப்புகள்

1. காதும் உகர பத்ர காளி வெட்க....

மகிடாசுரனைக் காளி அழித்தவுடன் பெருஞ் செருக்குண்டு உலகை அழிக்கத் தொடங்கினாள். அவள் செருக்கை அடக்கச் சிவன் அவளை வெல்லும் பொருட்டுத் திருவாலங் காட்டில் நடனம் செய்ய, அவளும் உடன் ஆட, சினபெருமான் தன் காதில் சுழன்ற குண்டலம் தானே சேர்ந்திடுமாறு காலைக் காதளவும் தூக்கி நடனம் புரிய, பெண் பாலான அவள் அங்ஙனம் காலைத் தூக்க நாணுற்றுத் தோற்று செருக்கு அடங்கி நின்றாள்.

கொடிய வெஞ்சினக் காளியிக் குவலா முழுதும்...

அடைய அஞ்சலும் அவள் செருக் கழிவுற அழியாக்

கடவுள் ஆடலால் வென்றதோர் வடவனம் கண்டான்.........................கந்த புராணம்

2. பத்தி இமையோரை ஓதுவித்த....

தேவர்களுக்கு வேதத்தைச் சிவபெருமான் திருவோத்தூரில் உபதேசித்தார்.

3. ஓதுவித்த முநி....

வேதத்தைச் சிவபெருமான் பிரமனுக்கு ஓதுவித்தார்.

(மாலினொடு அருமாமறை வல்ல முநிவனும்

கோலினர் குறுக சிவன் சேவடி கோலியும்)...சம்பந்தர் தேவாரம்.

4. நாதர் கற்க முருகவேள் ஓதுவித்தார்...

மைந்த எமக்கருள் ஒன்றொரு பதத்தின் உண்மை உரைத்தனன்)...கந்த புராணம்

5. ஓரெழுத்தில் ஆறெழுத்தை ஓதுவித்த பெருமாளே...

ஓரெழுத்து = ஓம் என்னும் பிரணவப் பொருள்.

ஓமெனும் ஓங்காரத் துள்ளே யொருமொழி...................................திருமந்திரம்

மறை எவற்றிற்கும் ஆதியின் நவில்வான் நின்றதோர் தனி மொழி...கந்த புராணம்

ஓம் என்பது அ, உ, ம என்னும் மூன்றெழுத்தாய், அம்மூன்றும் கூடி ஓம் என்று எழுதும் போது, விந்துவாயும், ஓம் என்று உச்சரிக்கும் போது நாதமாக விரியும். அ, உ, ம

என்னும் மூன்று எழுத்தும், விந்து நாதங்களாகிய வரிவடிவும், ஒலி வடிவும் கூடி, ஐந்தெழுத்தாயிற்று. ஆகவே பிரணவமே (ஓம் என்பதே) பஞ்சாக்ரமாம் இந்த ஓரெழுத்தோடு நமசிவாய என்னும் பஞ்சாக்கரம் கூட ஆறெழுத்து விரியும்.

பஞ்சாக்கர (சிவாயநம) விளக்கம்...

சி = சிவம். வ = அருட் சத்தி. ய = ஆன்மா. ந = திரோதானம் (மறைக்கை). ம = ஆணவ மலம்.

168.எழுகுநிறை

“

                     தனதனன தான தனதனன தான

                    தனதனன தான     தனதான

          நாபி அரிபிரமர் சோதி

             யிலகுமரன் மூவர்                      முதலானோர்

         இறைவியெனு மாதி பரைமுலையி னூறி

             யெழுமமிர்த நாறு                         கனிவாயா

         புழுகொழுகு காழி கவுணியரில் ஞான

             புநிதனென ஏடு                           தமிழாலே

         புனலிலெதி ரேற சமணர்கழு வேற

             பொருதகவி வீர                            குருநாதா

         மழுவுழைக பால டமரகத்ரி சூல

             மணிகரவி நோத                        ரருள்பாலா

         மலரயனை நீடு சிறைசெய்தவன் வேலை

             வளமைபெற வேசெய்                முருகோனே

         கழுகுதொழு வேத கிரிசிகரி வீறு

             கதிருலவு வாசல்                     நிறைவானோர்

         கடலொலிய தான மறைதமிழ்க ளோது    

            கதலிவன மேவு                            பெருமாளே

-168திருக்கழுக்குன்றம்

(கதலிவனம், வேதகிரி, பக்ஷிதீர்த்தம்)

பதம் பிரித்து உரை

  எழு கு நிறை நாபி அரி பிரமர் சோதி

  இலகும் அரன் மூவர் முதலானோர்

எழுகு = ஏழு உலகங்களையும்.

நாபி நிறை = தனது கொப்பூழில்) கொண்ட

அரி = திருமால்                பிரமர் = பிரமன்

சோதி இலகும் அரன் = சோதி உருவம் விளங்கும் சிவபெருமான்

மூவர் முதலானோர் = இந்த மூவர் முதலான பிற தேவர்கள் யாவருக்கும்.

  இறைவி எனும் ஆதி பரை முலையினில் ஊறி

  எழும் அமிர்தம் நாறு(ம்) கனி வாயா

இறைவி = தலைவி எனப்படும்

ஆதி பரை = ஆதி பராசக்தியின்

முலையினில் ஊறி = கொங்கையில் ஊறி

எழும் அமிர்தம் = எழுந்த ஞானப் பால்

நாறும் = மணக்கும்

கனி வாயா = இனிமை வாய்ந்த வாயை உடையவனே.

   புழுகு ஒழுகு காழி கவுணியரில் ஞான

   புநிதன் என ஏடு தமிழாலே

புழுகு = புனுகு                  ஒழுகு = நிறைந்துள்ள

காழி = சீகாழியில்            

கவுணியரில் = கவுணியர் குலத்தில்

ஞான புனிதன் = ஞான பரிசுத்த மூர்த்தியாகிய ஞானசம்பந்தன்

என = எனத் தோன்றி

ஏடு தமிழாலே = வெள்ளத்தில் இட்ட தமிழ் ஏடுகளின் மேன்மையால்.

    புனலில் எதிர் ஏற சமணர் கழு ஏற

    பொருத கவி வீர குருநாதா

புனலில் எதிர் ஏற = நீரில் எதிர் செல்ல

சமணர் கழு ஏற = சமணர்கள் கழுவில் ஏறும்படி

பொருத கவி = வாதப் போர் செய்த

வீர = வீரனே

குரு நாதா = குரு நாதரே.

   மழு உழை கபால தமரகம் த்ரி சூல

   மணி கர விநோதர் அருள் பாலா

மழு = (சிவனுடைய ஆயுதமாகிய) மழு.

உழை = மான்              கபாலம் = மண்டை ஓடு

தமரகம் = துடி            

த்ரி சூலம் = முத்தலைச் சூலம்

மணி கர = (இவற்றை ஏந்தும்) திருக் கரங்களை உடைய

விநோத = அற்புத மூர்த்தியாகிய சிவபெருமான்

அருள் பாலா = பெற்றருளிய பாலனே

  மலர் அயனை நீடு சிறை செய்தவன் வேலை

  வளமை பெறவே செய் முருகோனே

மலர் அயனை=தாமரை மலரில் வீற்றிருக்கும் பிரமனை

நீடு = பெரிய

சிறை செய்தவன் = சிறையில் வைத்து

வேலை = பிரமனது சிருட்டித் தொழிலை

வளமை பெறவே = செம்மையாக

செய் முருகோனே = செய்த முருகனே

   கழுகு தொழு வேதகிரி சிகரி வீறு

   கதிர் உலவு வாசல் நிறை வானோர்

கழுகு தொழு = கழுகு தொழுகின்ற

வேதகிரி சிகரி = திருக்கழுக் குன்றம் என்னும் மலையின் மீது

வீறு = விளங்கும்

கதிர் உலவு = ஒளி பொருந்திய.

வாசல் = வாசலில்

நிறை வானோர் = கூட்டமாய் நிறைந்த தேவர்கள்

   கடல் ஒலியதான மறை தமிழ்கள் ஓது

   கதலி வனம் மேவும் பெருமாளே.

 கடல் ஒலியதான = கடலின் ஒலி போலப் பெரு முழக்குடன்.

மறை தமிழ்கள் ஓதும் = வேதங்களையும், தமிழ்ப்பாக்களையும் ஓதுகின்ற.

  கதலி வனம் = வாழைக் காடு எனப்படும் திருக்கழுக் குன்றத்தில்

மேவு பெருமாளே = வீற்றிருக்கும் பெருமாளே

சுருக்க உரை

அரி, அயன், அரன் ஆகிய யாவர்க்கும் தலைவியான ஆதி பராசக்தியின்

கொங்கையில் ஊறிய ஞானப்பாலைப் பருகிய இனிமைவாய்ந்த வாயை

உடையவனே. ஞானசம்பந்தராக அவதரித்து வைகையில் ஏடுகளை நீரில்

எதிர் செல்ல விட்டு வாதப் போர் செய்த கவி வீரனே. மான், மழு, கபாலம் ஏந்திய சிவபெருமானின் பாலனே,

பிரமனைக் குட்டிச் சிறையிலிட்டு சிருஷ்டித் தொழிலைச் செய்தவனே,

மறைகள் கடல் போல் ஒலிக்கும் வேதகிரியில் வீற்றிருக்கும்பெருமாளே,

உம்மைத் துதி செய்கிறேன்.

விளக்கக் குறிப்புகள் 

1. இறைவி.....

   (  அரன் அரி அயன் அண்டர்க் கரியாள்)--திருப்புகழ் ( சகசம்பக்குடை).

   2. மலர் அயனை...

பிரணவத்துக்குப் பொருள் தெரியாத பிரமனைச் சிறையிலிட்டு அவனது

சிருட்டித் தொழிலை முருகவேள் தாமே செய்தார். 

 (  கமலத்தனை மணிக்குடுமி பற்றி மலர் சித்திர கரத்தலம் வலிப்ப பல

குட்டி நடனம்)—    திருப்புகழ் (சுத்தியநர).

3. கடல் ஒலியதான மறை...

  (  முழாவொலி யாழொலி முக்க ணாயகன்

    விழா வொலி மணத்தோலி வேள்வி யாவையும்

    வழா வொலி மறை யொலி வானை யுங்கடந்

    தெழா வொலி கடல் கிளர்ந் தென வொலிக்கு மால்)--அந்தகக் கவி வீரராகவ    

  முதலியார், திருக்கழுக்குன்றப் புராணம் நகர 13.

4. காழி கவுணியரில் ஞான புநிதன் என....

    எழுதேடு பேணி யங்கெதி ராறு சென்றிட

    மாற னும்பிணி தீர வஞ்சகர்

    பீறு கொண்டிட வேற வென்றிடு    முருகோனே)--    -திருப்புகழ் மூலமந்த்ர

 

   நுகர்வித்தகமாகு மென்றுமை மொழியிற்பொழி பாலையுண்டிடு

   நுவல்மெய்ப்புள பால னென்றிடு மிளையோனே)---     திருப்புகழ், பகிதற்கரி.

  

பெரிய புராண வரலாறு     

சீர்காழியில் சிவபாத இருதயர் என்ற ஒரு சிவபக்தர் வாழ்ந்து வந்தார் – அவர் மனைவி பகவதியம்மாள். அவர்களின் மகந்தான் சம்பந்த பெருமான். மூன்று வயதுக் குழந்தையான சம்பந்தரை, அவரது தந்தை தினமும் தோணியப்பர் கோவிலுக்கு அழைத்துச் செல்வார். அங்குள்ள பிரம்ம தீர்த்தத்தில் கரையில் குழந்தையை அமர்த்தி நீராடிட்டு வருவது வழக்கமாக்க் கொண்டிருந்தார். ஒருநாள் பசியானால் குழந்தை அழுதது. நீராடி கொண்டிருந்த தந்தையாருக்கு குழந்தை அழும் சத்தம் காதில் கேட்க வில்லை. பிள்ளையின் அழுகுரல் கேட்ட நிலையில் தோணிபுரத்து இறைவர் இறைவியாருடன் விடைமீது அமர்ந்து குளக்கரைக்கு எழுந்தருளி உமையம்மையை நோக்கி `அழுகின்ற இப் பிள்ளைக்கு உன் முலைப்பாலைப் பொற்கிண்ணத்தில் கறந்து ஊட்டுக` எனச் சொல்ல. அம்பாளும் குழந்தைக்கு கையில் பொற் கிண் ணத்தில் கொண்டு வந்த பாலை ஊட்டினார். குழந்தையின் அழுகையும் நின்றது.  அப்படியே இருவரும் மறைந்து விட்டனர். சிவஞான முதமாகிய பாலை உண்டதானால் தேவர்க்கும் முனிவர்க்கும் கிடைக்காத பேரின்பம் பெற்ற நிலையில் பிள்ளையார் திருஞான சம்பந்தராய் அபரஞானம் பரஞானம் அனைத்தும் கைவரப் பெற்றார்.

குளித்துவிட்டு வந்த இருதயர் குழந்தையின் வாயில் வழிந்திருந்த பாலைப் பார்த்துவிட்டு, “பிறர் கொடுக்கும் பாலைக் குடிக்கலாமா? யார் கொடுத்தது இது?’ என்று அதட்டினார்.

‘தோடுடைய செவியன் விடையேறியோர் தூவெண் மதிசூடி

காடுடைய சுடலைப் பொடி பூசி என் உள்ளம்

கவர் கள்வன் ஏடுடைய மலரான் உனை நாள் பணிந்தேத்த அருள் செய்த பீடுடைய பிரமாபுரம் மேவிய பெம்மான் இவனன்றே…’

என்று துவங்கி ஒரு பதிகத்தைப் பாடிய படியே தோணியப்பரையும்,

அம்பிகையையும் ட்டிக்காட்டி  அவர்கள்தான் பால் கொடுத்தார்கள் என்றது குழந்தை.  பின்னால் ஒரு தலை சிறந்த சிவபக்தனாக விளங்க காரணமாக இருந்த இந்த சம்பவத்தைதான் அருணகிரிநாதர் குறிப்பிடுகிறார்

 

” tag:

                     தனதனன தான தனதனன தான

                    தனதனன தான     தனதான

          நாபி அரிபிரமர் சோதி

             யிலகுமரன் மூவர்                      முதலானோர்

         இறைவியெனு மாதி பரைமுலையி னூறி

             யெழுமமிர்த நாறு                         கனிவாயா

         புழுகொழுகு காழி கவுணியரில் ஞான

             புநிதனென ஏடு                           தமிழாலே

         புனலிலெதி ரேற சமணர்கழு வேற

             பொருதகவி வீர                            குருநாதா

         மழுவுழைக பால டமரகத்ரி சூல

             மணிகரவி நோத                        ரருள்பாலா

         மலரயனை நீடு சிறைசெய்தவன் வேலை

             வளமைபெற வேசெய்                முருகோனே

         கழுகுதொழு வேத கிரிசிகரி வீறு

             கதிருலவு வாசல்                     நிறைவானோர்

         கடலொலிய தான மறைதமிழ்க ளோது    

            கதலிவன மேவு                            பெருமாளே

-168திருக்கழுக்குன்றம்

(கதலிவனம், வேதகிரி, பக்ஷிதீர்த்தம்)

பதம் பிரித்து உரை

  எழு கு நிறை நாபி அரி பிரமர் சோதி

  இலகும் அரன் மூவர் முதலானோர்

எழுகு = ஏழு உலகங்களையும்.

நாபி நிறை = தனது கொப்பூழில்) கொண்ட

அரி = திருமால்                பிரமர் = பிரமன்

சோதி இலகும் அரன் = சோதி உருவம் விளங்கும் சிவபெருமான்

மூவர் முதலானோர் = இந்த மூவர் முதலான பிற தேவர்கள் யாவருக்கும்.

  இறைவி எனும் ஆதி பரை முலையினில் ஊறி

  எழும் அமிர்தம் நாறு(ம்) கனி வாயா

இறைவி = தலைவி எனப்படும்

ஆதி பரை = ஆதி பராசக்தியின்

முலையினில் ஊறி = கொங்கையில் ஊறி

எழும் அமிர்தம் = எழுந்த ஞானப் பால்

நாறும் = மணக்கும்

கனி வாயா = இனிமை வாய்ந்த வாயை உடையவனே.

   புழுகு ஒழுகு காழி கவுணியரில் ஞான

   புநிதன் என ஏடு தமிழாலே

புழுகு = புனுகு                  ஒழுகு = நிறைந்துள்ள

காழி = சீகாழியில்            

கவுணியரில் = கவுணியர் குலத்தில்

ஞான புனிதன் = ஞான பரிசுத்த மூர்த்தியாகிய ஞானசம்பந்தன்

என = எனத் தோன்றி

ஏடு தமிழாலே = வெள்ளத்தில் இட்ட தமிழ் ஏடுகளின் மேன்மையால்.

    புனலில் எதிர் ஏற சமணர் கழு ஏற

    பொருத கவி வீர குருநாதா

புனலில் எதிர் ஏற = நீரில் எதிர் செல்ல

சமணர் கழு ஏற = சமணர்கள் கழுவில் ஏறும்படி

பொருத கவி = வாதப் போர் செய்த

வீர = வீரனே

குரு நாதா = குரு நாதரே.

   மழு உழை கபால தமரகம் த்ரி சூல

   மணி கர விநோதர் அருள் பாலா

மழு = (சிவனுடைய ஆயுதமாகிய) மழு.

உழை = மான்              கபாலம் = மண்டை ஓடு

தமரகம் = துடி            

த்ரி சூலம் = முத்தலைச் சூலம்

மணி கர = (இவற்றை ஏந்தும்) திருக் கரங்களை உடைய

விநோத = அற்புத மூர்த்தியாகிய சிவபெருமான்

அருள் பாலா = பெற்றருளிய பாலனே

  மலர் அயனை நீடு சிறை செய்தவன் வேலை

  வளமை பெறவே செய் முருகோனே

மலர் அயனை=தாமரை மலரில் வீற்றிருக்கும் பிரமனை

நீடு = பெரிய

சிறை செய்தவன் = சிறையில் வைத்து

வேலை = பிரமனது சிருட்டித் தொழிலை

வளமை பெறவே = செம்மையாக

செய் முருகோனே = செய்த முருகனே

   கழுகு தொழு வேதகிரி சிகரி வீறு

   கதிர் உலவு வாசல் நிறை வானோர்

கழுகு தொழு = கழுகு தொழுகின்ற

வேதகிரி சிகரி = திருக்கழுக் குன்றம் என்னும் மலையின் மீது

வீறு = விளங்கும்

கதிர் உலவு = ஒளி பொருந்திய.

வாசல் = வாசலில்

நிறை வானோர் = கூட்டமாய் நிறைந்த தேவர்கள்

   கடல் ஒலியதான மறை தமிழ்கள் ஓது

   கதலி வனம் மேவும் பெருமாளே.

 கடல் ஒலியதான = கடலின் ஒலி போலப் பெரு முழக்குடன்.

மறை தமிழ்கள் ஓதும் = வேதங்களையும், தமிழ்ப்பாக்களையும் ஓதுகின்ற.

  கதலி வனம் = வாழைக் காடு எனப்படும் திருக்கழுக் குன்றத்தில்

மேவு பெருமாளே = வீற்றிருக்கும் பெருமாளே

சுருக்க உரை

அரி, அயன், அரன் ஆகிய யாவர்க்கும் தலைவியான ஆதி பராசக்தியின்

கொங்கையில் ஊறிய ஞானப்பாலைப் பருகிய இனிமைவாய்ந்த வாயை

உடையவனே. ஞானசம்பந்தராக அவதரித்து வைகையில் ஏடுகளை நீரில்

எதிர் செல்ல விட்டு வாதப் போர் செய்த கவி வீரனே. மான், மழு, கபாலம் ஏந்திய சிவபெருமானின் பாலனே,

பிரமனைக் குட்டிச் சிறையிலிட்டு சிருஷ்டித் தொழிலைச் செய்தவனே,

மறைகள் கடல் போல் ஒலிக்கும் வேதகிரியில் வீற்றிருக்கும்பெருமாளே,

உம்மைத் துதி செய்கிறேன்.

விளக்கக் குறிப்புகள் 

1. இறைவி.....

   (  அரன் அரி அயன் அண்டர்க் கரியாள்)--திருப்புகழ் ( சகசம்பக்குடை).

   2. மலர் அயனை...

பிரணவத்துக்குப் பொருள் தெரியாத பிரமனைச் சிறையிலிட்டு அவனது

சிருட்டித் தொழிலை முருகவேள் தாமே செய்தார். 

 (  கமலத்தனை மணிக்குடுமி பற்றி மலர் சித்திர கரத்தலம் வலிப்ப பல

குட்டி நடனம்)—    திருப்புகழ் (சுத்தியநர).

3. கடல் ஒலியதான மறை...

  (  முழாவொலி யாழொலி முக்க ணாயகன்

    விழா வொலி மணத்தோலி வேள்வி யாவையும்

    வழா வொலி மறை யொலி வானை யுங்கடந்

    தெழா வொலி கடல் கிளர்ந் தென வொலிக்கு மால்)--அந்தகக் கவி வீரராகவ    

  முதலியார், திருக்கழுக்குன்றப் புராணம் நகர 13.

4. காழி கவுணியரில் ஞான புநிதன் என....

    எழுதேடு பேணி யங்கெதி ராறு சென்றிட

    மாற னும்பிணி தீர வஞ்சகர்

    பீறு கொண்டிட வேற வென்றிடு    முருகோனே)--    -திருப்புகழ் மூலமந்த்ர

 

   நுகர்வித்தகமாகு மென்றுமை மொழியிற்பொழி பாலையுண்டிடு

   நுவல்மெய்ப்புள பால னென்றிடு மிளையோனே)---     திருப்புகழ், பகிதற்கரி.

  

பெரிய புராண வரலாறு     

சீர்காழியில் சிவபாத இருதயர் என்ற ஒரு சிவபக்தர் வாழ்ந்து வந்தார் – அவர் மனைவி பகவதியம்மாள். அவர்களின் மகந்தான் சம்பந்த பெருமான். மூன்று வயதுக் குழந்தையான சம்பந்தரை, அவரது தந்தை தினமும் தோணியப்பர் கோவிலுக்கு அழைத்துச் செல்வார். அங்குள்ள பிரம்ம தீர்த்தத்தில் கரையில் குழந்தையை அமர்த்தி நீராடிட்டு வருவது வழக்கமாக்க் கொண்டிருந்தார். ஒருநாள் பசியானால் குழந்தை அழுதது. நீராடி கொண்டிருந்த தந்தையாருக்கு குழந்தை அழும் சத்தம் காதில் கேட்க வில்லை. பிள்ளையின் அழுகுரல் கேட்ட நிலையில் தோணிபுரத்து இறைவர் இறைவியாருடன் விடைமீது அமர்ந்து குளக்கரைக்கு எழுந்தருளி உமையம்மையை நோக்கி `அழுகின்ற இப் பிள்ளைக்கு உன் முலைப்பாலைப் பொற்கிண்ணத்தில் கறந்து ஊட்டுக` எனச் சொல்ல. அம்பாளும் குழந்தைக்கு கையில் பொற் கிண் ணத்தில் கொண்டு வந்த பாலை ஊட்டினார். குழந்தையின் அழுகையும் நின்றது.  அப்படியே இருவரும் மறைந்து விட்டனர். சிவஞான முதமாகிய பாலை உண்டதானால் தேவர்க்கும் முனிவர்க்கும் கிடைக்காத பேரின்பம் பெற்ற நிலையில் பிள்ளையார் திருஞான சம்பந்தராய் அபரஞானம் பரஞானம் அனைத்தும் கைவரப் பெற்றார்.

குளித்துவிட்டு வந்த இருதயர் குழந்தையின் வாயில் வழிந்திருந்த பாலைப் பார்த்துவிட்டு, “பிறர் கொடுக்கும் பாலைக் குடிக்கலாமா? யார் கொடுத்தது இது?’ என்று அதட்டினார்.

‘தோடுடைய செவியன் விடையேறியோர் தூவெண் மதிசூடி

காடுடைய சுடலைப் பொடி பூசி என் உள்ளம்

கவர் கள்வன் ஏடுடைய மலரான் உனை நாள் பணிந்தேத்த அருள் செய்த பீடுடைய பிரமாபுரம் மேவிய பெம்மான் இவனன்றே…’

என்று துவங்கி ஒரு பதிகத்தைப் பாடிய படியே தோணியப்பரையும்,

அம்பிகையையும் ட்டிக்காட்டி  அவர்கள்தான் பால் கொடுத்தார்கள் என்றது குழந்தை.  பின்னால் ஒரு தலை சிறந்த சிவபக்தனாக விளங்க காரணமாக இருந்த இந்த சம்பவத்தைதான் அருணகிரிநாதர் குறிப்பிடுகிறார்